Waar blijft de tijd?

 Waar blijft de tijd....? 

 De laatste dagen denk ik vaak aan vroegere tijden..de jaren 70 waarin ik opgroeide in hetzelfde dorp waar ik nu nog steeds woon. Nooit weggeweest dus..in al die jaren. Hier gebleven wel in een ander huis..en later weer verhuisd..en nog een keer..maar nog steeds in hetzelfde dorp. Als ik op straat ben kom ik altijd heel veel vrienden en bekenden tegen..mensen die deel hebben uitgemaakt van mijn leven. Die ik ken van de school..het werk..uit mijn jeugd..de kerk..of buren...of vanuit de winkels waar ik gewerkt heb..of van kantoor..clubs..handwerken..of wat dan ook. 

Inmiddels woon ik hier dus al 60 jaar..en heb heel veel zien verdwijnen. Alblasserdam is zo veranderd door de jaren. En overal waar ik kom liggen herinneringen. Bij de boezem waar ik vroeger gezwommen heb..het makado waarvan ik nog weet dat het gebouwd werd in 1972..toen er nog geen dak op zat..de stormlamp..vergulde paard..het keldertje..de tjalk..en later parcival..allemaal verdwenen..is er uberhaubt nog wel iets voor de jeugd van tegenwoordig? 

Huig Boele..Jan Nederlof..Snackbar den Dam..waar ik in mijn jeugd een kroket ging halen..mijn eerste borduurwerkje bij het winkeltje van Dekker..de kermis...de paardemarkt..zoveel winkels die verdwenen zijn door de jaren heen. Zoveel vrienden van vroeger, die er al niet meer zijn..bekende mensen uit het dorp. Zoals..Pieter Verkade..Gekke Antje..Jan Dekker..Slager de Jong..Kees de ijsboer...Erik van Breda...waar ik jaren heb gewerkt. En nog zoveel andere mensen van weleer. Mijn beide ouders die ik nog regelmatig mis.

Soms overspoelen al die herinneringen van vroeger mij..en denk ik aan wat geweest is en nu voorgoed voorbij. En aan hoe het nu is in deze tijd..met de corona..zo afstandelijk..bang voor elkaar...de anderhalve meter maatschappij.. Daar zal ik nooit aan wennen..en daar wil ik ook niet aan wennen. Mensen die als robots naast elkaar leven! Wat kan ik dan naar vroeger verlangen.

En hoe gaat deze toekomst worden voor mijn lieve kleinkinderen..vreselijk..wat een vooruitzicht..wat een wereld..door mijn geloof heb ik gelukkig nog hoop dat daar verandering in gaat komen..daar vertrouw ik dan ook op. En de mooie herinneringen aan vroeger..die blijven gelukkig..daar kan ik met een lach aan terugdenken..aan de mooie Alblasserwaard waarin ik ben opgegroeid..en die natuur is er nog steeds..om mij heen...daaruit haal ik ook steeds weer nieuwe kracht...om door te gaan. 

De eenden..het riet...de vogels..de wilde bloemen..het mooie water..de blauwe wolkenluchten..hazen in het weiland. Kijk naar de kleine dingen in het leven..en houd je daaraan vast..wees tevreden met alles wat je hebt en krijgt..iedere dag opnieuw..door of uit Zijn Hand..en laat je niet bang maken door de corona gekte...want ook dat gaat weer voorbij uiteindelijk op een dag! Anita