Kerstmis 2018

Ik weet nog dat mijn vader vroeger geurende dennetakken achter het grote schilderij met schapen schoof...wat bij ons in de kamer hing schuin boven de schoorsteen.
De kachel werd flink opgepookt met echte kolen..en de overgordijnen dicht.

Hier en daar werden van die papieren kerstklokken opgehangen...meestal in het rood.

En tenslotte kwam de kerststal van mijn opa tevoorschijn..een handgemaakt stalletje met een prachtige zachtblauwe engel die er boven hing met vrij grote vleugels.

Daaronder hing een donker bordje waarop in goud de letters : Gloria in Excelsis Deo stond..wat het betekende, wist ik toen nog niet...maar het zag er zo mooi feestelijk uit..met die vleugels van de engel eroverheen.

Volgens mijn vader had mijn opa het stalletje ergens in de jaren 30 van de vorige eeuw gemaakt van dikke takken en riet.

Er werd stro en wat zand in gelegd..en daarop stonden Jozef en Maria, en het kindje Jezus in een klein kribje met een stro.
Verder natuurlijk de herders met schapen.
De os en de ezel en de drie koningen....met mooie geschenken.🤩

Hij hing ook een lichtje voor de stal zodat je erin kon kijken..en nog wat kersttakken op het dak van het stalletje.

Het rook dan ook zo lekker in huis naar dennentakken...heerlijk was dat...🌲🌲

Dikwijls vierden we de kerstdagen bij mijn tante en oom in Breda waar we met zijn allen een complete maaltijd kregen na het bezoeken van de nachtmis...dikke plakken kerststol met echte roomboter en warme chocolademelk en natuurlijk chocolade kerstkransjes.
Heerlijk vers brood met allerlei beleg.

Die sfeer als we met zijn allen rond de tafel zaten was zo geweldig.. zo feestelijk en er was echt een saamhorigheid...die ben ik mijn leven lang niet vergeten.
Op die avond/nacht vierden we echt Kerstfeest en de geboorte van het kindje Jezus.

En alle Kerstfeesten daarna waren nooit zo glansrijk en mooi als die ene maaltijd met mijn familie en mijn ouders en broer Peter....na die nachtmis vol kerstliederen... in het donker naar huis lopen... dan die gedekte tafel met kaarsjes..samen een...verbonden door het kerstkind... en al het feestelijke van die stille kerstnacht in de jaren 60.

Wat kunnen jeugdherinneringen toch mooi zijn en een tijd in je geest oproepen die reeds lang voorbij is..maar die je toch nog zo goed kunt zien achter de luikjes van je verleden.

Dan hoor ik in gedachten weer de kerstklokken klinken..en komen we al zingend uit de kerk vandaan, om dan samen met al die mensen die er nu allang niet meer zijn (op enkele na ) dan het kerstfeest te vieren uit mijn jeugd.🍽☕

Iedereen gezegende Kerstdagen toegewenst
met in gedachten de mensen die hier nu niet meer zijn maar in ons hart nog wel.😘😘

Vanmiddag deed ik boodschappen bij de Aldi in Nieuw Lekkerland, nadat ik op bezoek was geweest bij mijn oudste dochter Susanne. en mijn 2 kleinzoons Avner en Timon.

Naar buiten rijdend op mijn scootmobiel sprak, een man met een vriendelijk gezicht mij aan,en vroeg of ik jaren geleden rond het Scheldeplein had gewoond in Alblasserdam ?

Dat klopte zei ik en we kwamen al snel in gesprek over de oude buurt waar ik ben opgegroeid.

Allerhande namen van mensen die daar toen ook woonden kwamen naar boven drijven.

Wat een gezellige tijd dat was geweest...weet je nog wel oudje...haha

Altijd buiten spelen met heel veel verschillende kinderen...stoepranden e.d

Het Scheldeplein is een klein winkelcentrum in de wijk Kinderdijk in Alblasserdam..de plaats waar ik woon al sinds 1960.

Buiten spelen was heel normaal in die tijd.. tegenwoordig ook nog wel, maar toch worden veel kinderen van nu vaak in beslag genomen door alle media zoals tv telefoon en internet.

Dat kenden wij vroeger niet...wat een verademing was dat zeg...

Als we bij mijn opa logeerden in de grote vakantie in Zegge..Brabant..dan hadden we zelfs een heel bos voor ons zelf, om in te spelen en hutten te bouwen..heerlijk was dat...bessen plukken om jam van te maken.

In de wijk Kinderdijk waar ik vroeger, en nu nog steeds woon, was ook een klein winkeltje in een garage..dat kon toen nog...en daar kocht je dan een ijsje voor een dubbeltje!

Ook waren er regelmatig viswedstrijden langs de wetering..een sloot aan de weilanden waar op zulke dagen dan wel 40 mensen zaten te vissen...en wie ving de grootste vis?

Ik ving dikwijls alleen boerenlulletjes.....zo werden de kleinste visjes genoemd.

Daarna was er een prijsuitreiking in de schuur van Jan Prins, waar iedereen dan bij elkaar zat met een hapje en een drankje..heel gezellig...een echt buurtfeestje.

Er was ook vaak een man bij die als hij een beetje teveel gedronken had.... over zijn zakdoek ging springen..dat was, voor ons kinderen dolle pret natuurlijk !

Mijn jongere broer Peter deed ook meestal mee, en die ving wel eens een grotere vis en durfde hem ook zelf van zijn hengel af te halen...dat vond ik vaak toch wel griezelig.

Het was een mooie tijd toen in die jaren 60 en 70.

Ik heb een mooie jeugd gehad in die wijk vroeger..en woon er nu nog steeds.
Met uitkijkjes op de molens van de kinderdijk ben ik daar opgegroeid.

Met heerlijke slootjes en de boezem waar we in de winter op konden schaatsen, eerst met een stoel en houten schaatsen en later op kunstschaatsen.

En iedere zondag een wandeling met mijn vader en broer over de molenkade...met aan het eind van de wandeling een ijsje..zo slim was mijn vader wel haha

Altijd toeristen daar bij die molens..hele bussen vol..je hoort er wel 8 verschillende talen soms.

Het zou leuk zijn eens een reunie te houden met al die oude mensen van vroeger, maar helaas zijn er daar al heel veel van overleden..dus dat wordt lastig denk ik.

Maar terugdenken aan mooie jeugd herinneringen is ook leuk zo af en toe...

In
Anita
nmiddels zijn we alweer een tijdje verder, en het leven gaat door..verbaasd maar ook heel blij en dankbaar kreeg ik precies een jaar later op 9 januari...de dag waarop ik bijna ben doodgegaan een mooie gezonde kleinzoon Timon!
http://anietje1960.blogspot.com/ Wat een Zegen is dat en wat een liefde van God, dat Hij mij zo laat blijken veel van me te houden ondanks alle fouten uit mijn verleden en alle misstappen ooit begaan..

Wat een onvoorstelbare liefde is dat...ik ben er stil van.

Genade zo groot als God is..dat heeft hij al vaker bewezen in mijn leven.
Wat een geschenk na mijn leven ook nog een nieuw leven....

Anita