Het kerststalletje

In de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw waren mijn ouders jong, ze woonden beiden in Brabant, en kwamen ook alletwee uit een katholiek gezin.
Dat van mijn moeder was een heel streng gezin, ze woonden in een doorsnee straat in het centrum van Breda met 7 kinderen, een niet al te groot huis met een achterplaatsje.

Als ze buiten speelde en er kwamen jongens in de buurt, dan moest ze direct binnen komen, want dat kon natuurlijk niet....stel je voor...
Maandverband kenden ze toen nog niet, ze kregen een soort doeken die na gebruik in een emmer gingen en werden uitgewassen.

Ook een douche hadden ze nog niet in die tijd, eenmaal in de week gingen ze naar het badhuis of in een teil om zich helemaal te wassen.
Ze zaten des zondags trouw in de kerk met het hele gezin met 7 kinderen.
Als het s 'nachts onweerde moest iedereen uit bed komen en werd de trommel met belangrijke papieren op tafel gezet, zodat ze konden vluchten zodra er iets gebeurde......Geen wonder dat mijn moeder doodsbang was voor onweer!

Bij haar latere werk op de klokkenberg heeft ze zelfs een keer een vuurbal naar binnen zien komen in een ziekenzaal en er ook weer uit..dus dat versterkte het allemaal nog een beetje..doodeng vond ze het als het onweerde en was dan ook heel erg onrustig.

Het gezin waar mijn vader uit kwam woonde in Zegge, een klein dorpje onder de rook van Roosendaal.
Het was een klein boerderijtje en omdat zijn moeder vroeg overleed moest mijn vader als oudste kind al snel meehelpen in de huishouding en op het land.

Hij had een halfbroer en een halfzus, want hij was geboren uit een korte relatie van zijn moeder met een man op de kermis, tot zijn 5de was hij alleen met zijn moeder, daarna trouwde ze met een weduwnaar: Piet, het was een hele lieve man, die nieuwe vader.

Deze vader had hem aangenomen als zijn kind, en hij kreeg dan ook de achternaam van zijn stiefvader, waar hij overigens een hele goede relatie mee had ook in latere jaren.

Ze woonden naast een mastbos en daar werd dan ook heel veel gespeeld..en ook gejaagd op konijnen en allerlei ander dieren zoals otters en marters e.d.

Ook het gezin van mijn vader ging iedere zondag naar de katholieke kerk op het dorp, en als ze daarvan terug kwamen dronken ze een biertje in het café dat naast de kerk lag, dat was zo de gewoonte in het dorp Zegge.
De opvoeding van mijn vader was dus stukken vrijer, dan die van mijn moeder...dat kun je wel zeggen...

Mijn vader kwam later in het sanatorium te liggen vanwege longproblemen alwaar mijn moeder werkte, en zo leerden ze elkaar kennen en  trouwden na enkele jaren.
Omdat mijn vader op werf de Noord werkte in Alblasserdam, verhuisden ze daar naar toe.
Mijn moeder had in het begin heel veel heimwee en ieder weekend gingen ze dan ook even terug naar Brabant...naar Breda waar haar zus woonde.
Mijn broertje achterop de brommer bij mijn moeder, en ikzelf achterop de brommer bij mijn vader.

Zoals het een goed katholiek gezin betaamde vierden ze uitgebreid kerstfeest, naar de nachtmis en eten met heel de familie bij thuiskomst daarvan.
Heel vaak bij mijn tante Willy in Breda, de zus van mijn moeder, en haar man Paul.. die 4 kinderen hadden en nog in het ouderlijke huis woonden.

Maar in latere jaren vierden we ook wel kerst thuis in Alblasserdam.
Altijd werd er dan een kerststal gezet, een stalletje vaak zelfgemaakt met een soort gipsen beeldjes van de herders en koningen en van Jozef en Maria en natuurlijk van het kindje Jezus.
Het een en ander werd aangekleed met takken en mos en stro, en lichtjes eromheen... een prachtig geheel.

Als kind vonden wij dat natuurlijk geweldig, en verheugden ons er al op als alle spullen weer naar boven werden gehaald voor het jaarlijkse schouwspel met de feestdagen.

Mijn vader had een heel oud stalletjes met dikke takken erop gespijkerd en wat verf hier en daar.
Het was nog van zijn vader geweest, dus waarschijnlijk al heel oud, en ieder jaar werd het weer gebruikt...echt een erfstuk dus..

Mijn vader was er dan ook heel trots op dat hij het mocht hebben.
Er hing een prachtige engel aan met een bordje met de woorden erop : Gloria in Excelsis Deo.
Het kindje lag in een soort houten kribje en er waren veel schapen een hondje en een os en een ezel.
Ook waren er herders en natuurlijk 3 koningen waarvan eentje een donkere huidskleur had.

Jaar in jaar uit... kwam het kerststalletje met de kerst, op een tafeltje te staan en mijn broer en ikzelf groeiden daar mee op, tot we het huis uitgingen, en onze eigen kerstfeesten vierden.

Jaren later gingen mijn ouders verhuizen naar een ander huis en er hielpen diverse vrienden van hen mee, en door een of andere domme fout werd het kerststalletje per ongeluk weggedaan.
Toen mijn vader die kerst het stalletje wilde neerzetten, kwam hij erachter dat het er niet meer was!
Dat vond hij verschrikkelijk, maar er was helaas niet veel meer aan te doen...gedane zaken nemen geen keer.
Hij kocht een ander nieuw kerststalletje, maar ieder jaar spraken we toch weer over het oude stalletje waar we zoveel mooie herinneringen aan hadden bewaard.

Enkele jaren geleden is mijn vader overleden en dit afgelopen jaar september ook mijn moeder.
Daardoor ga je als kind weer denken aan vroegere tijden en dagen en al die dingen die nooit meer terug komen.
En dat kerststalletje was daar een onderdeel van ,een heel klein stukje uit mijn mooie katholieke jeugd.

Daarom ben ik eens gaan zoeken naar een oud kerststalletje op marktplaats wat leek op dat vroegere kerststalletje en uiteindelijk heb ik dat gevonden....natuurlijk in Brabant.

Dit jaar staat er bij mij in huis een kerststalletje zoals uit vroegere tijden, met dezelfde dieren, herders en koningen en Jozef en Maria en het kindje Jezus in de kribbe als een eerbetoon aan mijn beide ouders die niet meer op deze wereld zijn, maar er in mijn gedachten toch bij zullen zijn!

Iedere keer als ik dan naar dat kerststalletje kijk zal ik me het oude kerststalletje herinneren, en de liefde en warmte en de heerlijke jeugd die mijn ouders mij destijds gegeven hebben herdenken!

Anita.